[ هجّے ]

«مادر» دو بخش دارد:
بخشے بـ روی در،
بخشے بـ روی دیوار!

[ دِقُّ الباب! ]

گفته بود:
«انا مدینة العلم
و علےٌ بابـها»
نشنیدم بگوید:
« و فاطمة شهیدة ُ هذه ِ الــباب»

[ عمق ِ فاجعه ]

مادر کجا؟
خانه
از ایـטּ طرف است!

[ درماטּ ]

خاک مےتکانم
از چادر مادر
لا اقل
زنده بماند پدر!

[ کبود ]

از قدیم گفته اند:
« ماه
همیشه پشت ابر
نخاهد ماند»
بےچاره شوهر ات!

[ محراب ِ کوچه ]

علے
در «کوچه» ضربت خورد،
نه در «کوفه»!

[ اشتباه چاپے ]

بےخود از زهر نگویید،
جگر ِ حسـטּ را
صدای ِ سیلے
پاره پاره کرد!

[ یاس ]

روے گلے کـ خار ندارد،

راحت مےشود
پا گذاشت!

[ علت ]

مادر سیر شده بود از دنیا،
و الّا
تمام ِ خانواده
مستجاب الدعوه بودند!

یاس را

در کوچه چیدند؛

طوبا و رازقی، در خانه خشکید.

«بنی هاشم اعضای یکدیگرند..»

                                                  سید محمد رضی زاده